Streng
Het is woensdag ochtend. De enige ochtend waarop ik het eerste uur les heb, en daarmee mijn meest gehate dag van de week. En om het nog even erger te maken; ik heb ook nog is het eerste uur wiskunde. Degene die dit rooster in elkaar heeft gezet heeft of een heel ironisch gevoel voor humor, of heeft het op me gemunt.
Om 7 uur gaat mijn wekker, waarna ik nog een half uur naar de vlekken op mijn plafond lig te staren met het gezeur van moederlief op de achtergrond. Ik zou haar best kunnen verstaan, maar ik besteed er geen aandacht aan. Het enige wat ze zegt is dat ik uit bed moet komen waarschijnlijk, of ze kondigt aan de ze koffie op zet. Pas als ik het gepruttel van de koffiepot hoor kom ik langzaam mijn bed uit. Ik pak de eerste de beste kleren die er ietwat fatsoenlijk uit zien en trek die, terwijl ik van de trap loop, moeizaam aan. Buiten is het een ware herfstdag. Het stormt als een tsunami buiten. Ik weet nu al dat zodra ik ook maar een stap buiten zet ik wel weer huilend naar binnen zal willen rennen. “Mam, ik haat school.”, mompel ik tegen moeder die een kop koffie voor me inschenkt. “Weet ik. Je moet je er niet zo tegen verzetten”, is haar advies. Ja, succes ermee. Ik zit nou al 5 jaar op deze school, en de haat die ik ervoor heb opgebouwd stijgt bijna elke dag. En al helemaal met het nieuwe beleid. Een half uur en een halve kop koffie verder, waarbij ik doelloos voor me uit staar besluit ik maar de andere helft in grote slokken op te maken, mijn tanden te poetsen en op de fiets te stappen. Helaas, in de wondere wereld die mijn leven heet gaat niet alles soepeltjes. Ik ren 's ochtends wel 5x de trap op en af omdat ik iets vergeten ben.
telefoon
boeken (ja echt, en nou niet doen alsof je zelf nooit een keer je tas vergeten bent)
sleutels
portemonnee
sjaal
paraplu
Noem het maar op. En denk maar niet dat herhaling of het al klaar leggen van mijn spullen me ook maar enigszins helpt. Ik vergeet het toch wel weer. Ik ben, zowel als koningin van het uitstel, ook koningin van vergeetachtigheid. Als ik dan uiteindelijk alles bij elkaar geschraapt heb, is het meestal alweer 8:20. Nog 10min en de bel gaat, en mevrouw Van de Emden staat bij de ingang tegen me te schreeuwen of ik les heb of niet.
Met verzet spring ik op m'n fiets en doe nog moeite ook om zo snel te fietsen dat ik het haal, wat natuurlijk vrijwel onmogelijk is. Zodra ik het schoolplein op kom rijden terwijl ik half uit glij en mn nek breek, gaat de bel, natuurlijk. Just my luck. Ik pleur m'n fiets tussen de anderen terwijl ik de sleutel uit het slot trek, en kijk niet om of het recht op blijft staan. Daar heb ik geen tijd voor.
Doorweekt en wel loop ik naar de ingang, en tot mijn grootste verbazing staat Van de Emden voor de verandering niet bij de ingang. Ik loop de trappetje van het schoolplein op, in de hoop het nog naar de deur te redden zonder haar tegen te komen, maar helaas. Daar komt ze al de grote zwaai deuren zowat uit gerend. “Heb je les? De bel is al gegaan, haal maar een briefje”. Fijn. Nu moet ik 30 strafregels gaan schrijven na school, aangezien dit uiteraard niet de eerste keer is. Was het maar zo'n feest, maar in tegenstelling. Ik heb nog wel een leuke anekdote over dat nieuwe beleid. Ik kom nooit te laat, behalve op woensdag. Op donderdag heb ik pas om 12 uur les. Elke donderdag kan ik heerlijk uitslapen en genieten van mijn 2 persoons bed. Maar ja, dan kom je net die dag er voor te laat. '8 uur melden', staat er op het briefje wat de conciërge mij aanreikt gemeld. “Maar ik heb donderdag de eerste 3 uur vrij”, zeg ik tegen hem. “Dat moet je maar uitzoeken met mevrouw Voorn.” “Die is er niet op woensdag”. “Ja dan weet ik het ook niet”. Ik probeer nog mevrouw de wit te e-mailen maar nee, die had ook geen zin om mee te werken. Aangezien ik niet bepaald van plan was om om 8 uur op school te komen, naar huis te gaan, en dan weer naar school te gaan, kwam ik de volgende dag een half uur voor mijn eerste les me melden. Vervolgens kreeg ik zo'n lekkere stalker mail die iedereen wel een keer heeft gehad van Greetje. “volgende dag 8 uur melden”. “Morgen heb ik ook eerste 3 uur vrij, m'n les valt uit.”. Geen antwoord. De volgende dag ben om half 8 opgestaan, in pyjama naar school gefietst, mijn naam op de lijst ingevuld, en weer naar huis gefietst om m'n bed in te duiken. Want dat is het enige waar het om gaat. Je naam op een lijstje. Hoe extreem nutteloos, want ik kwam nog te laat voor mijn les om 12 uur ook.
In ieder geval, terug naar die woensdag ochtend; zul je zien dat ik ook nog is m'n pasje kwijt ben. 5 euro dokken om doorweekt strafregels te schrijven tot 4 uur. Jongens, wat hou ik toch van het Fons Vitae.
Nou school, hier is je 5 euro, mijn naam op het verdomde lijstje, en mijn 30 strafregels. Ten koste van mijn haar, wat nu in natte plukken voor mijn gezicht hangt. Ik hoop dat jullie erg trots zijn. Mensen die te laat komen zijn namelijk echt respectloos en moeten extra hard worden aangepakt, dat is echt wat deze school nodig heeft. Let maar niet op de 12 jarige die nu een sigaret opsteekt op het schoolplein.
